Kamperen

Hoi hoi,

Naar een lange tijd laat ik weer wat van me horen. Ik zal proberen om meer de situatie uit te leggen uit het perspectief van de vluchtelingen.
Lees vandaag mee met het verhaal van Zahra en haar familie.

Yes, eindelijk de vakantie is aan gebroken. En ja ik hoop met ons gezin naar Frankrijk te gaan. Na een lange dag rijden, vanwege veel file en een klapband komen we aan op de camping. Daar moeten we lang wachten voordat we onze plek krijgen aangewezen. Een plek zonder enige privacy en zonder elektriciteit. Ik moet nodig naar de wc en ren in de stromende regen er naar toe. Daar aangekomen staat er een ontzettend lange rij en wacht ik voor meer dan 10 minuten. De wc is ontzettend vies alsof er al meer dan 2 weken niet is schoongemaakt. Inmiddels stormt en regen het zo hard dat zelfs de wegen niet begaanbaar meer zijn. Dan maar even snel douchen en naar bed, hopend dat het morgen wat zonniger is. Bij de douches staat ook weer een lijn en is er geen warm water. Ik als meisje voel me niet helemaal op mijn gemak en voel me ook niet helemaal veilig als ik terug loop naar de tent. Het is rumoerig en ik hoor verschillende mensen schreeuwen, ik hoor ontzettend harde muziek en kinderen huilen. Ik val pas laat in slaap en word al vroeg wakker. Ik sta op en wil naar de bakkerij van de camping gaan. Ik loop de winkel in, maar er ligt niet eens genoeg eten voor mij alleen. De baas komt naar me toe en zegt sorry dit is het enige wat ik op dit moment heb en ik weet niet wanneer er weer meer eten is. Ik bedenk me dus dat we hier totaal vast zitten op de camping. Zonder enige goede voorzieningen. Als ik dichtbij de tent kom zie ik uit de andere tent mijn altijd zeurende, schreeuwende en onaardige buurman uit de tent stappen. Ook dat nog. Ik stap snel in onze tent maar mijn sok is direct doorweekt. Het regend en stormt zo hard dat zelfs binnen in de tent een laag water ligt. Hoe hou ik dit vol. Er staat iemand bij onze tent en die verzoekt ons om plaatst te maken voor een familie die pas is aangekomen. Er is nergens een plek meer op de camping en ze kunnen niet verder reizen. Dus ja die komen bij ons in de tent. Wildvreemde mensen uit Duitsland. We kunnen geen enkel woord met ze communiceren door de taalbarrière. Daar zit ik dan met een familie die ik niet ken en met ons gezin op zo'n 10 vierkante meter met 8 personen. Voor hoe lang? Ik weet het niet.

Ik hoop dat jullie door het verhaal een beetje een idee hebben gekregen van de slechte voorzieningen in kamp.

Doeggg